Янис Котсирас - Отново дете

Γιάννης Κότσιρας - Και πάλι παιδί




Child once again - Giannis Kotsiras

We were (two) still and speechless statues,
we were unsmiling, whoever smiles, loses.
You laughed and i won, thus i lived in your lips,
you were laughing and i was winning, but i lost you after...

Even if i grew up, even if i fell out with my life
if you would come, i would change in (front of) your two eyes
i would become a child once again, a child once again.

We were still, untouched (unmoved) by the time,
we were invincible, but we both lost...

Even if i grew up, even if i fell out with my life
if you would come, i would change in (front of) your two eyes
i would become a child once again, a child once again, a child once again.

Even if i grew up, even if i fell out with my life
if you would come, i would change in (front of) your two eyes
i would become a child once again...

Even if i grew up, even if i fell out with my life
if you would come, i would change in (front of) your two eyes
i would become a child once again, a child once again, a child once again.

<< Ponovo dete >>

Bili smo nepomične statue što nisu govorile
bili smo bez osmeha, gubi onaj koji se nasmeje
nasmejala si se, pobedio sam i tako sam na tvojim usnama živeo
smejala si se, pobeđivao sam, a onda sam te izgubio..

Iako sam odrastao i sa životom se posvađao
kad bi došla, u tvojim bih se očima promenio
ponovo bih postao dete, ponovo dete..

Bili smo nepokretni, od vremena netaknuti
bili smo nepobedivi, oboje smo izgubili..

Iako sam odrastao i sa životom se posvađao
kad bi došla, u tvojim bih se očima promenio
ponovo bih postao dete, ponovo dete

Iako sam odrastao i sa životom se posvađao
kad bi došla, u tvojim očima bih se promenio
ponovo bih postao dete..

Iako sam odrastao i sa životom se posvađao
kad bi došla, u tvojim bih se očima promenio
ponovo bih postao dete, ponovo dete...

Και πάλι παιδί - Γιάννης Κότσιρας
Στίχοι: Νίκος Μωραΐτης
Μουσική: Γιάννης Κότσιρας

Ήμασταν ακίνητα και αμίλητα αγάλματα,
ήμασταν αγέλαστα, χάνει όποιος γελά.
Γέλασες και κέρδισα κι έτσι μες στα χείλη σου έζησα,
γέλαγες και κέρδιζα, σ’ έχασα μετά…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Ήμασταν ακίνητοι απ’ το χρόνο ασυγκίνητοι,
ήμασταν ανίκητοι, χάσαμε κι οι δυο…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί…

Κι αν μεγάλωσα κι αν με τη ζωή μου μάλωσα
αν ερχόσουνα, μες στα δυο σου μάτια θ’ άλλαζα
θα γινόμουνα και πάλι παιδί, και πάλι παιδί, και πάλι παιδί.